Perralla per femije
autor: Sami Murtezai
(Për të shikuar përrallën, kliko në foton sipër)
Na ishte njëherë një djalë me emrin Taku. Ai jetonte i vetëm në një shtëpi të vjetër. Prindërit nuk i kishte gjallë, kështu që ai ishte i detyruar të kujdesej për veten e tij. Ai punonte si bari. Çdo mëngjes zgjohej herët dhe i dërgonte delet të kullosin. Ai kishte shumë dëshirë të shkojë në shkollë , por nuk kishte mundësi se punonte nga mëngjesi deri në darkë. Prandaj merte libra me vete për t`i lexuar gjatë ditës. Taku kishte edhe një fyell që i binte aq këndshëm sa që çdokush që e dëgjonte, binte në gjumë përnjëherë. Kështu ai e kalonte kohën, herë duke lexuar herë duke i rënë fyellit. Por kur kthehej për në shtëpi, të gjithë fëmijët e fshatit e ngacmonin. E thirnin Taku torollaku. Por, jo vetëm kaq, ata e gjuanin edhe me gurë,. Kjo e mërziste aq shumë Takun sa që një ditë vendosi të largohej përgjithmonë nga fshati. U nis kah pylli. Ecte e ecte pa e ditur nga po shkon. Nata ra dhe ai nga lodhja u shtri pranë një druri dhe e zuri gjumi. Kur agoi dita, aty pranë kaloi një druvar. Ai sa e pa Takun, iu afrua dhe e zgjoi. Taku ia tregoi arsyen pse ndodhej aty. Druvarit i erdhi keq dhe e mori në shtëpinë e tij, në të cilën banonte me gruan. Ata ishin në moshë dhe nuk kishin femijë. I thanë Takut se nëse kishte dëshirë, mund të qëndronte në shtëpinë e tyre. Taku pranoi. Ai çdo ditë bashkë me druvarin shkonin për dru. Shpesh herë kalonin pranë pallatit mbretëror, në të cilën jetonte një mbret i cili kishte hall të madh, nuk e zinte gjumi për një kohë të gjatë. Keshtu ai urdheroi shërbëtorët e tij të lajmërojnë të gjithë banorët e asaj ane, se nëse dikush kishte ilaç që ta vëndojë në gjumë. Kur dëgjoi Taku, iu kujtua fyelli dhe vendosi të shkojë. Druvari nuk e lejonte të shkojë se mbreti do ti denojë keq ata që nuk arrijnë ta vënë në gjumë. Por, Taku ishte i vendosur dhe u nis. Kur e pa mbreti u habit dhe e pyeti se me çfarë ilaçi do ta vë në gjumë. Taku i tha se me ndihmën e fyellit dhe filloi ti bie. Pas një kohe të shkurtër, mbretin e zuri gjumi. Taku u largua nga Pallati. Mbreti fjeti plot tre ditë rresht dhe kur u zgjua, e kërkoi djalin. U tha rojeve ta gjejnë dhe ta sjellin menjëherë. Rojet e kërkuan shtëpi në shtëpi , derisa arritën te shtëpia e druvarit. I thanë druvarit se kishin urdhër nga mbreti që ta marrin djalin. E morën Takun dhe u larguan. Druvari u mërzit shumë, mendoi se e morën që ta dënojnë. Rojet e dërguan Takun në pallat. Mbreti e falenderoi djalin dhe i dha disa flori si shpërblim. I tha se nëse kishte dëshirë mund të banonte në pallatin mbretëror. Taku pranoi, por i tha se nëse kishte mundësi t`i merrte me vete edhe druvarin dhe gruan e tij. Mbreti pranoi. Kështu Taku vazhdoi të jetojë në pallatin mbretëror. Çdo natë vinte në dhomën e mbretit dhe me fyellin e tij e vinte në gjumë. Mbreti nuk kishte femijë dhe një ditë i tha Takut, nëse do kishte dëshirë të bëhet princ i mbretërisë. Taku u gëzua shumë, i dukej sikur ishte në ëndërr. Kështu Taku u bë princi i mbreterisë. Një ditë Takut iu kujtua fshati i tij i lindjes dhe vendosi të shkojë atje. Ishte hera e parë që fshatin e vizitonte një princ. Të gjithë fëmijët e fshatit dolën që ta shohin princin në kal. Ata nuk e njohën Takun, se kishin kaluar 2 vite, por ai njohu të gjithë. Pasi u tregoi, u habitën të gjithë se si kishte arritur të bëhet princ. Njëherësh u ndien të turpëruar dhe i kërkuan falje që e kishin ngacmuar dikur. Taku i përqafoi të gjithë dhe u shpërndau plot dhurata që i kishte marr me vete…
No comments:
Post a Comment